نام آزمایش:
Alanine Aminotransferase
نام‌های دیگر آزمایش:
Alanine Transaminase, ALT, SGPT
موارد کاربرد تست:
بیماریهای کبدی و مجاری صفراوی و یا هرگونه بیماری یا آسیبی که پارانشیم کبد را تحت تاثیر قرار دهد.
اساس روش آزمایش:
Kinetic کاهش که همان IFCC میباشد بدون استفاده از پیریدوکسال
Pyruvate + GlutamateL- ALT Oxogiutarate2- + AlanineL
H2O+ NAD+ + LactateL- LDH H+ + NADH + Pyruvate
نمونه مورد نیاز در بخش نمونهگیری: خون تام وریدی
نمونه مورد نیاز در بخش فنی: سرم یا پلاسما همراه با هپارین یا EDTA
حداقل مقدار: 500 لاندا
ظرف نمونهگیری: لولههای درب قرمز سیستم خلاء
معیار غیر قابل قبول بودن نمونه: همولیز- لیپمیک بودن نمونه
دانستنی‌های بیشتر:
این آنزیم بیشتر در كبد و كلیه یافت می‌شود و به میزان خیلی كمی در ماهیچه‌ها و قلب نیز وجود دارد. قبل از اینكه كبد آسیب ببیند این آنزیم به داخل جریان خون آزاد می‌گردد. از این رو ALT آزمایش بسیار مهمی جهت بررسی عملكرد كبد میباشد. شرایط مختلفی می‌توانند روی بالا رفتن این آنزیم مؤثر باشند كه از مهم‌ترین آنها می‌توان ابتلا به هپاتیت و اثر سمیت داروهای مختلف روی كبد را نام برد.
در صورتی كه همراه این آزمایش، آزمایش AST درخواست شود بررسی شرایط موجود ساده‌تر خواهد بود. از علائم ابتلا به بیماریهای كبدی می‌توان به ضعف، خستگی، كم اشتهایی، تهوع، استفراغ و زردی اشاره كرد. مقادیر خیلی بالای این آنزیم (تا 10 برابر حد طبیعی) نشانگر بیماری هپاتیت حاد میباشد كه بر اثر ویروس به وجود می‌آید. در این حالت معمولاً میزان آنزیم 1 تا 2 ماه بالا می‌ماند و طی 3 تا 6 ماه معمولاً به حد طبیعی باز می‌گردد. در هپاتیت مزمن سطح آنزیم به اندازة نوع حاد بالا نمی‌رود (حدود 4 برابر طبیعی). در شرایطی چون صدمات ماهیچه‌ای، حمله‌های قلبی، انسداد مجاری صفراوی و سیروز، سطح آنزیم بالا می‌رود. در اغلب بیماریهای كبدی سطح ALT از سطح AST بالاتر می‌رود.
مقادیر طبیعی:
تا U/L 40
میزان ALT در نوزادان بیشتر از بزرگسالان می باشد.